Op een terras. In verbinding met mezelf. Dat zijn vier woorden die logischer lijken dan ze zijn. Ik heb nogal de neiging om mezelf kwijt te raken door onbegrensd voor van alles aan het werk te gaan maar te weinig voor de ik. De ik voelt als egoïstisch en wat me bevreest, nekt me soms het meest.
Ik gaf onlangs een vieruurdurende sessie over het woord Verbinding. De opdrachtgever wist het zeker: verbinding; dan moet ik Cedric hebben. Dat vond ik ego-strelend dus ik zei volmondig: Vet! & Ja!! Maar de fraudeur in me dacht ‘Daar klopt niet zoveel van’. Ik ben vooral goed in ‘uit verbinding gaan’.
Daar zat achteraf het antwoord: als je weet hoe en waarom je uit verbinding gaat, dan weet je ook hoe je verbinding tot stand kan brengen. Of beter gezegd: kan behouden. Verbinding tussen mensen is een natuurlijk verschijnsel wat er in principe altijd is. Tenzij.. Tenzij je iets doet waardoor je die verbinding blokkeert.
Verbinding. Het is zo’n modewoord waarvan de meesten denken: logisch dat dat nodig is. Logisch hoe dat moet. Dan komen er termen voorbij als ‘het goede gesprek voeren’ en ‘aandacht voor elkaar’. Ja en nee; zo simpel is het helaas niet. En als het zo simpel was, simpel is niet zo eenvoudig.
Verbinding kan je afpellen tot minimaal tien elementen die voorwaardelijk zijn aan die verbinding. Of andersom: zaken die verbinding kunnen blokkeren. Ik zal de komende tijd uitvoerig gaan schrijven over dit thema. Hier in posts en artikelen en wie weet wat er meer van komt. De sessie die ik aan anderen gaf heeft me verrijkt. Iedereen ging er op aan als een banaan. En die bevlogenheid stak me aan, het publiek bleek het hartstikke zinvol te vinden. Tja.
Zonder verbinding is er niets, het gebrek eraan in organisaties is vaak het begin van alle problemen. En alles in de wereld is in verbinding (enzo en jadi-jadi-ja). We hebben alleen niet door hoe. En als je dat niet weet dan worden we er collectief ook niet beter in. Je dénkt te weten hoe het moet, totdat je de verschillende actoren op een rij ziet. Dat stelt je pas in staat om te analyseren waar het mis gaat. Om tot zelfinzicht te komen en zo impasses te doorbreken.
Zodra je je er bewust van bent, is het een soort niet te ontkennen waarheid waar je altijd iets mee kan (moet mag ook). Het maakt het alleen niet altijd makkelijker om te begrijpen wanneer en hoe jij verbinding saboteert. Dit is dus de niet-lees-wijzer: als je het niet wil weten, skip iedere volgende post of artikel die ik over dit onderwerp schrijf. Tot snel. Het is lekker hier.
Op een terras. In verbinding met mezelf. Omdat het nodig was. Omdat ik mezelf had weggegeven. Grenzeloos. Dat was sabotage nummer 1. De sabotage daarna was ‘Ik moet alleen zijn’ - weg uit de kwetsbaarheid naar anderen. Wel zo veilig, maar verbinding is me heilig. Heiliger dan ik lang heb gedacht. Liefs.
Comments