Vind je teksten als ‘echte teamplayer’ en ‘no-nonsense aanpak’ ook zo vreselijk opwindend? Je krijgt (vrees ik echter) ongeveer net zo’n weinig inspirerende samenwerking als dit plaatje.
Heel soms denk ik weleens mee met (leuke) anderen over hoe je nou een droom-collega zou kunnen omschrijven. Pas schreef ik daar een lang stuk voor, als een soort ‘manier van zijn’.
Een klein stukje van die tekst laat ik hier zien. Vind het zelf wel goed gelukt. Tegelijkertijd heb ik zelf natúúrlijk de twijfel: hoe veeleisend of dwingend wil je hier in zijn? Heel simpel: zo vrij mogelijk, maar dromen mag. Zal later nog eens iets over die leuke anderen vertellen trouwens.
Maar dat terzijde.
Oké, hier een fragment:
“…jij weet hoe het is om negatieve overtuigingen uit het verleden los te laten en je durft nieuwe verhalen te schrijven. Zo ben jij makkelijk in het verbinden met anderen. Iemand die vertrouwt vanuit vertrouwen en die voorgaat in het nemen van verantwoordelijkheid.
Waarbij je vrij en eigen durft te handelen zonder een eigenheimer te zijn. Je sociaal vermogen en enthousiasme vergoedt dat je soms eigenwijs in het leven staat. Want jouw wil om te luisteren is groter dan je verlangen om dwars te zijn.
Doordrukken doe je dus alleen als je auto vaststaat in de modder en niet als iedereen – en jij ook een beetje - weet dat je ongelijk hebt. Wij snappen dat de stem van de introverten minstens gelijk zijn aan die van de outspoken ones.
Jouw bevlogenheid is namelijk niet af te lezen aan je stemgeluid. Maar aan je geloof in de missie, je energie en je dadendrang.”
Einde fragment. Ik vind helemaal mooi.
Ze zeggen ‘een beeld zegt meer dan 1.000 woorden’. Ik zeg ‘met woorden schep je een beeld’. Dus.
Ik heb Dus gezegd. Lekker.
Oké liefs ❤️ Doei!
コメント